Goede vis

Mijn hometown Leuven kent bij mijn weten 3 viswinkels: Walvis, De Vismijn en Vanzegbroeck.

Allemaal gekende plaatsen, maar ik was nog nooit tot bij Vanzegbroeck geraakt. Afgelopen zaterdagochtend ben ik er toch binnengesukkeld voor 4 kleine zeetongen en evenveel garnaalkroketten. Die laatste zijn blijkbaar zeer gerenommeerd; ze worden trouwens elke dag artisanaal gemaakt.

De bediening was uitermate vriendelijk en bovendien bleken de kroketten niet echt duur.

Wat op het bord verscheen na de bereiding was top: kraakverse zeetong zuiver en goed van smaak, en een garnaalkroket met een mooie lopende structuur. Wel iets te zout, maar alla.

Ik weet het wel voor mijn volgende visaankopen: Naamsesteenweg 198, 3001 Heverlee.

Waar eet jij dit weekend? (13)

Een kaart met Belgische en Franse klassiekers, een keuken die continu draait van 10u ‘s ochtends tot middernacht, een groot terras, een klassieke inrichting met moderne toets en niet overdreven duur: dat zijn de ingrediënten van Royal Brasserie Brussels.

We doken er binnen op een zaterdag rond 15u om de kleine goesting te stillen. Bij elk eerste bezoek aan een brasserie doe ik altijd de garnaalkrokettest. Als die lekker is, dan is wat volgt meestal ook in orde. En het moet gezegd: ik kreeg 4 kroketten met de garnituur die er bij hoort. Gefrituurde peterselie en een stukje citroen, voor de rest niets. Een mooi gebakken korst en als ik mijn mes er in zet, loopt er een welriekende massa uit. Zeer goed van smaak, een beetje teveel peper misschien, maar dat kan de pret niet bederven. Dit is een garnaalkroket ‘comme il faut’.

Aan de overkant verscheen een toast champignon die dan weer wat meer peper mocht hebben, maar voor de rest uitmuntend was.

Conclusie: jammer dat we geen tijd meer hadden, want anders had ik nog worst met stoemp willen proeven en een chocomousse. Dit is brasseriekeuken zoals het moet: eenvoudig, klassiek en lekker.

Kroket in Oostende

Ik ben niet zo’n kustadept, maar professionele redenen brachten me vandaag in Oostende. En mijn compagnon de route -oud-inwoner van de stad aan de zee- kende een kleine taverne waar ze de beste garnaalkroketten serveren. Zo’n aanbod laat je niet links liggen, dus trokken we naar de Ensor in één of andere galerij vlakbij het casino-kursaal.

De tent bleek gerenoveerd. De oude stoelen en tafels met ‘toile cirée’ waren vervangen door een klassiek brasserieinterieur met de -je kent ze wel-bruine houten stoelen met ronde leuning. Hang daar maar eens een jas over.

Op het bord verschenen 3 iets te donker gefrituurde garnaalkroketten met het soort ballast dat je alleen in brasseries vindt. Ik som even op: 3 druiven, een schijf sinaasappel, een halve passievrucht, zure tartaar en een kommetje met sla, wortelen, een halve radijs. Dat hebben we ostentatief laten liggen en ons geconcentreerd op het belangrijkste. De korst was een beetje dik, maar de vulling was mooi lopend met voldoende garnalen en een duidelijke combinatie van garnalen- en visfond. Puik werk, één van de betere die ik al gegeten heb.

Jammer alleen van de nieuwe eigenaars die het nodig vonden om het authentieke karakter van de tent naar de knoppen te helpen. Toch blij dat ik er geweest ben. Binnenkort gooi ik eens een fijn recept van garnaalkroketten op de blog. Zo hoef je niet altijd naar Oostende. Of laat even weten waar er nog topgarnaalkroketten te koop zijn.