Vergeten druivenrassen 1

Vlaanderen kent nogal wat wijnbloggers (zeer goede soms) en die hebben zich verenigd in een soort los verband. Belangrijkste onderdeel is het tweemaandelijkse thema waarover elke blogger praat. Deze keer schrijft men over vergeten druivenrassen. Ook ik ben verzeild geraakt in deze virtuele kliek en zal dus een poging wagen.

Vergeten druivenrassen is natuurlijk een wat vreemd begrip, want als ze vergeten zijn, wie drinkt ze dan nog? Anyway, ik interpreteer het als wijn van druiven die ofwel zeer lokaal zijn aangeplant en/of bijna niet gekend zijn bij het grote publiek.

Verdeeld over een 4-tal berichten zal ik kort een wijn met ‘vergeten ras’ onder de loep houden. Today: Romorantin (Domaine Tessier Cour-Cherverny “Les Sables” 2006 – Pasqualinno)

Ik proefde deze wijn uit de Loire vorig jaar en was meteen verkocht. Dankzij het expressieve karakter (fruitigheid en mineraliteit), de terroirgerichte verbouwing van Tessier en de mooie afdronk. Blijkbaar mag deze druif alleen nog Cour-Cheverny verbouwd worden en is deze appellatie speciaal opgericht in 1993 om de Romorantin te beschermen.

Bij het begin van de zomer werden we naar aanleiding van het einde van de cursus sommelier uitgenodigd bij één van de cursisten. De man had een stoet aan kleine exquise gerechten en bijpassende wijnen klaar. En eentje daarvan was: Les Sables 2005, in combinatie met een mossel met venkel, wortel, ui en selder. Die Romorantin paste niet alleen wonderwel bij het schaaldier, maar het frisse en tegelijk fruitige karakter deed mij al dromen van mijn eigen collectie. Te gepasten tijde schrijf ik er nog eens iets over.

Priorat uit Delhaize

Onlangs zag ik een Priorat staan in Delhaize. Deze wijn komt uit een topstreek in Spanje en er wordt voornamelijk grenache verbouwd.

Geïntrigeerd nam ik de fles uit de rekken en 12,7 euro later was deze La Mogarba de mijne. Aangezien hij uit het jaar 2006 komt , kon hij perfect nog wat liggen, maar mijn nieuwsgierigheid was te groot.

In de neus zeer veel vanille met rood fruit, ceder en een beetje chocolade. De alcohol is toch nadrukkelijk aanwezig – een beetje te misschien, maar de wijn heeft toch een vol en fruitig karakter. Er zit ook cabernet sauvignon en carignan in, maar vermoedelijk is de grenache toch dominant, want de tannine spat niet echt uit het glas. Mooie finale met wat hout. Deze wijn heeft een goede prijs-kwaliteitverhouding en zal niet misstaan bij gegrilde vlees.

Wijnproeven: een les in bescheidenheid

Het wordt echt interessant na 1 minuut.

met dank aan Vinama

Trip naar Italië 12: de fles

Afgelopen 2 weken zat ik met enkele fijne vrienden in Italië. Het werd een reis vol culinair plezier en mooie muziekjes. Een reisverslag in meedere delen.
Twaalfde en laatste deel : de fles

Het laatste avondmaal had nog een verrassing in petto. Een week lang had ik het culinaire aspect van de reis voor mijn rekening genomen: elke dag -behalve de laatse avond- een middag- en avondmaal bereid voor 7 mensen. Voor mij een ontspannende bezigheid, voor de rest een fijne ervaring. En ze moeten mijn kookkunsten echt geapprecieerd hebben, want ‘out of the blue’ kreeg ik een fles wijn cadeau. Als bedankje, … en wat voor één: Casanova di Neri Cerrealto 1995. Brunello van een topwijnbouwer uit zijn topgamma en uit een jaar dat niet geboekstaafd staat als ‘kutjaar’.

Sprakeloos heb ik deze fijne gift aanvaard. De fles verdwijnt nu voor een lange tijd in de kelder om tot rust te komen na de overtocht naar België en verder te rijpen. Ik kijk al uit naar het moment van de opening. Vermoedelijk zal er een stuk rood vlees, een traag gegaarde stoverij of wild op tafel staan.

Bedankt, nogmaals !

Trip naar Italië 11: het laatste avondmaal

Afgelopen 2 weken zat ik met enkele fijne vrienden in Italië. Het werd een reis vol culinair plezier en mooie muziekjes. Een reisverslag in meedere delen.
Deel 11: het laatste avondmaal

Je staat met je koffers in Zaventem vertrekkensklaar en voor je het weet, zit je al weer voor de laatste keervan de zomervakantie aan tafel. De meest sportieve van de bende had tijdens zijn ochtendlijke duurloop langs het meer een lokaal restaurant ontdekt. De keuze -die er eigenlijk geen was- was snel gemaakt. En zo zaten we met zijn zeven op een vrijdagavond aan het meer van Bolsena. Vis was de ‘obvious choice’, een meer weet-je-wel, maar ik kon toch niet aan de verleiding weerstaan om een pasta ragu als ‘primi piatti’ te bestellen. De Italianen maken ze als de beste.

De pasta was uitmuntend, mijn langoustines iets minder. Maar de sfeer was opperbest en de rest van de tafel heeft top gegeten.

Trip naar Italië 6: Lambrusco di Sorbara

Afgelopen 2 weken zat ik met enkele fijne vrienden in Italië. Het werd een reis vol culinair plezier en mooie muziekjes. Een reisverslag in meedere delen.
Deel 6 : Lambrusco di Sorbara

Wijn is overal en zeker in minibars van hotelkamers. De onze in Rome bevatte naast een minifles wit en rood ook een Lambrusco. Deze rode schuimwijn uit Emilia Romagna is ook wel gekend als de limonade onder de parelwijnen. Niet echt mijn kopje thee, maar voor de blog heb ik de sprong toch eens gewaagd.

De kleur is een combinatie van krieken- en kersenrood, in de neus ontploft een synthetische dropgeur die nooit plaatsmaakt voor iets anders. De schuimvorming in de mond is wat ruw en heeft weinig finesse. Ook de zuren hebben weinig of geen nuance. Het proeft een beetje als het ‘moderne’ kriekbier dat je op café geserveerd krijgt: niet echt verfijnd, veel te zoet en heel veel rode snoepjes in de mond.

Niet echt een plezier om te drinken. Opzoekingswerk leert me ook dat Lambrusco di Sorbara de betere is in zijn soort. Dat zegt veel over deze druif. Zijn er al mensen die wel een goede Lambrusco hebben gedronken?

Trip naar Italië 2: back in time met Il Nino

Afgelopen 2 weken zat ik  met enkele fijne vrienden in Italië. Het werd een reis vol culinair plezier en mooie muziekjes. Een reisverslag in meedere delen.
Deel 2 : back in time met Il Nino.

Als je naar Europese steden trekt, zit je broekzak meestal vol met adressen van restaurants waar je zeker moet gegeten hebben. Sommige blijken waardeloos -later meer daarover-, anderen voldoen aan de hoge verwachtingen. Il Nino was een beetje een ‘tussenin-verhaal’ al was het maar omdat de rode Chianti Classico bijna op dagtemperatuur van Rome tijdens de zomer werd geserveerd. Een kwartier in de ijsemmer bracht hem opnieuw bij bewustzijn. Castello di Ama is en blijft een zeer mooie Toscaanse wijn.

Italië betekent steevast ook pasta als voorgerecht en de ‘al ragu’ blijft onovertroffen. Ook deze keer weer. Prima saus en perfect al dente. De Italianen hebben een patent op pasta koken, da’s duidelijk. Het hoofdgerecht werd ‘Bistecca Fiorentina’: een grote T-bone steak uit Toscane dat eenzaam op het bord verschijnt en eerlijk gezegd, meer heb je niet nodig. Fantastisch gekruid en smeltend op de tong.

Ook de ambiance is heel fijn. Obers waarvan er slechts eentje de pensioengerechtigde leeftijd nog niet had bereikt, maar die met veel flair en humor door de oude zaal walsten, en… een echte matrone die op haar troon maar één ding doet: afrekenen. Opgepast: korte broeken worden niet toegelaten. Dat kon een toerist ondervinden die gereserveerd had, maar de toegang werd ontzegd vanwege zijn korte broek.

Trip naar Italië 1: vliegtuigwijn

Afgelopen 2 weken zat ik  met enkele fijne vrienden in Italië. Het werd een reis vol culinair plezier en mooie muziekjes. Een reisverslag in meedere delen. Vandaag deel 1: vliegtuigwijn.

De vraag van 1 miljoen : hoe smaakt wijn op 11.000 voet? En welke kwaliteit wordt er geserveerd op een vliegtuig? Velen beginnen er zelfs niet aan, maar deze jongen komt zo hard, en dus onderwierp hij de zintuigen aan 1 parelwijn, 1 stille witte en 1 rode. Respectievelijk cava, chardonnay en syrah. Het stemt me vreugdevol dat één van mijn lievelingsdruiven het al zover geschopt heeft, al maak ik natuurlijk onmiddellijk kanttekeningen. Want iedereen pikt graag een graantje mee van het succes en zo’n graantje valt soms nogal dunnetjes uit. Spijtig genoeg was dit het geval met onze rode vliegtuigwijn. Nogal wat vanille en een ondefinieerbare synthetische geur. Niet echt aangenaam in de mond al komt het fruit wat bovendrijven na een korte tijd open te zijn. Een syrah die weinig om het lijf heeft en de soort waar je snel dronken van wordt.

De chardonnay deed het iets beter, al was het ook geen hoogvlieger. In de neus rijpe peer, banaan en in de mond vol en vet, maar prikkend van de alcohol. In de afdronk opnieuw peer met wat zuur en iets teveel moelleux.

Cava is de populariteitswedstrijd aan het winnen tegen Champagne en de Franse crémants. Ook Brussels Airlines kiest schuimwijn uit Spanje aan boord van hun vloot. Veel appel en citrus in de neus, lekker schuimend, maar een te bittere afdronk en niet koud genoeg geserveerd. 6/10.

Conclusie: vliegtuigwijnen zijn niet mijn ding en ik vrees velen niet. Het is jammer dat vliegtuigmaatschappijen voor die prijs (respectievelijk 3 en 7,5 euro) niet iets betere kwaliteit leveren.

Waar eet jij dit weekend (9)?

Thaise restaurants: iedere gourmand heeft er meerdere in zijn leven bezocht. Maar waar vind je nu die betere Oosterse keuken?
Voor Leuven en omstreken blijf ik zweren bij Thai House in de Tiensestraat. De bediening is vriendelijk, snel en de Thom Ka Kai niet te romig gemaakt. Ook voor de rode, groene en gele curry zijn ze niet te kwistig met kokosroom, waardoor alles verteerbaar blijft en je tenminste de verschillende smaken proeft. De essentie van eten, niet?

Als je niet zo houdt van curry, probeer dan zeker eens één van de specialiteiten achteraan op de kaart: Plah Kung. Een salade met scampi en een overheerlijkse oosterse dressing. Ook in pikante versie te verkrijgen.

En bij al dat lekkers zelden of nooit wijn, maar wel Singha. Het staat in mijn top drie van pilsbieren.

Wie zelf Thais wil leren koken, kan dat doen recht tegenover het restaurant. Daar heeft de eigenaar een heuse keuken geïnstalleerd en geeft er geregeld les.

Zomertip 5

Wijnen uit de Rhône blijven tot op vandaag, samen met Duitse Riesling mijn favoriete wijnen. Van de eerste soort dronk ik gisteren in goed gezelschap Le Gourmand van Domaine Joncier. Een rode wijn samengesteld met 4 typische druiven uit de streek : Grenache, Syrah, Carignan, Cinsault.

Veel rood fruit, pruimen, een lichte aardse toets ook. In de mond heel vol en rond van smaak en een mooie verwevenheid tussen de moeulleux, de aciditeit en de tannines. Dit is een schitterende wijn voor zijn prijs, 8,95 euro. En ook mensen die weinig wijn drinken zullen veel plezier hebben aan deze mooie rode van wijnboerin Marine.

Aangezien hij 14,5 % alcohol heeft wordt hij best niet te warm geserveerd. 16° is prima volgens Gerd van Vinikus, de invoerder van dit pareltje. En als je een karaf hebt, mag ie er 2 uur voor het schenken in.

En serveer er het betere rode vlees bij. Een gerijpte steak van Rondou bijvoorbeeld.